Verwondering is een soort intuïtie om te blijven vermoeden dat de dingen, de mensen en het leven in zijn geheel zich niet onmiddellijk in hun totaliteit aan ons tonen zoals ze in wezen zijn. Het is een soort voeling hebben met datgene wat nog verborgen blijft. Het is een vermoeden dat in wat wij mogen ontvangen altijd iets open blijft, nooit is iets definitiefs.
Dirk Druyts, Dominicus-Gent

Zowel Willy Puijk uit Ermelo als Marcel Koggel uit Ommen herkennen zich in dit citaat. Ze werken beiden vanuit het gevoel. Hun werken zijn resultaten van een ontdekkingsreis vol verwondering, geïnspireerd door mens en natuur.
Het Expositiehuis heeft een boeiende tentoonstelling met het bijzondere werk van Puijk en Koggel samengesteld.

Na tien jaar studie en ontwikkeling vindt Willy Puijk de tijd rijp om met haar werk naar buiten te treden. Haar keramische beelden zijn een visualisatie van alledaagse indrukken. Ze hebben een organische verschijningsvorm met ritmische lijnen vol dynamiek. Vanuit elke gezichtshoek is het ruimtelijk werk anders.

Marcel Koggel heeft bomen tot onderwerp van zijn fotografie gekozen. Bomen waar iets vanuit gaat: niet alleen maar een stuk hout. Sprookjes zijn een bron van inspiratie. Niet alles laat zich direct zien. Een aantal foto’s is enigszins bewerkt om de sfeer te versterken, maar van het onderwerp is origineel. Als er in een stuk hout een gezicht te herkennen valt dan is dat in het echt ook zo. Het gaat om de verwondering.